Medytacja jest znana ludzkości od tysięcy lat. Szczególnie rozwinęła się na Wschodzie w środowiskach świeckich oraz religijnych. Współcześnie jest coraz częściej docenianą metodą pracy ze stresem oraz wszelkimi problemami natury emocjonalnej lub mentalnej.
Pojęcie „uważności” (ang. “mindfulness”) mające swoje źródło w medytacji zyskuje obecnie na znaczeniu i znajduje swoje miejsce w metodach treningowych i szkoleniowych.

Umysł w świeckich praktykach medytacji wschodnich ma na celu osiągnięcie stanu „myśl bez myśli”, aby odczuwać spokojnie i dokładnie to, co w danym momencie się dzieje.
Medytacja oznacza zatem „zatrzymanie aktywności umysłu” w celu uwolnienia go od ograniczeń jakimi mogą być idee, emocje, myśli.

Celem praktykującego jest nauczenie umysłu przede wszystkim właściwego obserwowania i odczuwania.

Umysł to jedno z najmocniejszych narzędzi jakie posiadamy. Niewątpliwie wpływa na ciało i oddech. Te trzy elementy cały czas wpływają na siebie nawzajem. Na początek umiejętnością, którą się rozwija za pośrednictwem ćwiczeń jest słuchanie swoich zmysłów. Zmysły odbierają otoczenie, wsłuchują się w relację ciała z obecną chwilą poprzez odczucia na skórze, świadomy oddech, wzrok, słuch. Następnie można rozwijać rozluźnienie umysłu, ciszę, a co za tym idzie uważność, skupienie na pięciu zmysłach i w rezultacie świadomość ruchu, ciała, sytuacji. Uwaga umysłu jest kierowana na obserwację chwili, zachodzących w niej zmian oraz tego, co w niej obecne i ważne. Umysł podąża za zmianami. Medytacja pozwala na wyciszenie się, wypoczęcie oraz oderwanie myśli od zmartwień.

Medytować można w wygodnej pozycji stojącej, siedzącej, a nawet leżącej. Techniki rozbudzają świadomość, odczuwanie spokoju, współodczuwanie i radość.

Zastosowanie technik medytacyjnych pokazuje, że możliwe jest modyfikowanie swoich nastrojów, regulowanie emocji lub zwiększanie zdolności poznawczych.

Współczesne badania naukowe potwierdzają niezwykle skuteczny wpływ medytacji na poprawę koncentracji, emocje, stany lękowe i depresyjne, efektywność w pracy. Mówi się o tym, jak ważna w życiu codziennym jest uważność oraz jak umysł programuje nasze ciało podświadomie, zarówno w negatywnym, jak i pozytywnym znaczeniu (np. badania na temat NLP lub efektu placebo). Zauważa się, że regulacja umysłu nie oznacza kontrolowania go. To sposób na to, by jak najskuteczniej go zrozumieć i wykorzystać do osiągnięcia właściwych celów. Umysł można trenować w każdym momencie w ciągu dnia, obserwując jako obojętny, zewnętrzny obserwator co się z nim dzieje w różnych sytuacjach życiowych.

W nasze Szkole uczymy Medytacji Siedzącej, Stojącej i w Ruchu.
Kazdy z tych rodzajów medytacji rozpoczyna się podstawową taoistyczną praktyką „tworzenia i zatapiania się w ciszy”, znana pod nazwą Nu Jing.
Medytacja Siedząca wzbogacona jest o taoistyczne praktyki oddechowe i energetyczne. Pracuje się na pięciu poziomach nazywanych „pięcioma regulacjami” – Wu Tiao. W czasie medytacji reguluje się na początek ustawienie i odczuwanie ciała, potem przechodzi się do uspokojenia i oserwowania oddechu, nastepnie do wyciszenia i oczyszczenia umysłu. Dalszy etap to udrożnienia i wzmocnienia przepływów energetycznych, a następnie wzmocnienie i podniesienie „ducha Shen” – woli, nastawienia.

Medytacja Stojąca Zhang Zhuan (dosł. Stać jak Słup) zwana też medytacją taoistyczną, stojącą kolumną, staniem jak drzewo, obejmowaniem drzewa, obejmowaniem księżyca itp., to grupa ćwiczeń polegająca na staniu w bezruchu w ściśle określonych pozycjach, stanowiąca nieodzowny element treningu w chińskich wewnętrznych systemach zdrowotnych i bojowych zarówno Chi Kung, Tai Chi jak i Kung Fu. Występowała jako oddzielny trening medytacji stojącej (Zhan Zhuang – Stanie jak Słup), odzielna grupa Chi Kung, z grupy Chi Kungu Statycznego (Jing Gong – Praca z Ciszą), przygotowanie do ćwiczeń Chi Kung i Tai Chi (Nu Jing – Wkraczanie w Cisze) lub część statycznego treningu postaw Tai Chi (Tan Lian). Również formy jakie przybierał taki trening, ustawienie ciał, ramion były rozmaite. Najczęściej spotykane to „Obejmowanie Drzewa”, „Obejmowanie Księżyca”, czyli ustawienie zaokrąglonych ramion na wysokości klatki piersiewej (Środkowego Dan Tien). Ramiona usawiano też na wysokości Dolnego i Górnego Dan Tien, dłońmi skierowane do ciała, do dołu (Energia Ziemi), do góry (Energia Nieba). Statycznie ustawiano różnorodne techniki Chi Kung i postawy z Tai Chi, praktykując tzw. ruch w bezruchu. Bez względu na ustawienie, cel takiego treningu był taki sam – rozluźnienie ciała (Fang Song), wyciszenie umysłu (Jing) i naturalność (Zi Ran).Ćwiczenia statyczne stanowią niejako drugi biegun ruchu i aktywności, czyli bezruch. Ruch i bezruch, szukanie ruchu w bezruchu, a bezruchu w ruchu to uzupełniające się metody dążenia do równowagi Yin i Yang.

Medytacja w Ruchu to ogólna i umowna nazwa, która może dotyczyć sposobu i celu w jakim wykonuje się różne formy Tai Chi, Chi  Kung, a nawet improwizacji ruchowych. Jeśli ruch jest powolny, oddech spokojny, a umysł wyciszony i skoncentrowany, to taka forma ruchu nosi najważniejsze znamiona medytacji i stanowi jedną z najważniejszych metod treningowych,